Het Hart van de Appel /de smaak van herinneringen:

het hart van de appel bonst doorheen het cellofaan

de schroeven van vliegtuigen snijden wonden in de wolken

uit de schoorsteen schieten zwarte vlindervleugels

alle moren op de fornuizen van de stad fluiten onophoudelijk

je voeten draaien naar buiten

je handen duwen knijpers omheen een transparant plastic touw

er hangt iets in de lucht : jeans, rokken, blouses en

een wind van weemoed die de geur ontlokt uit hemden

je maakt je handen open en je palmen vertonen kleine vlekken

een hexagoon dat blinkt en zich verwijdt

tot een kleine foto

je handen zoemen,  luider steeds luider

tot je er een koor in  hoort glanzen

je gezicht reflecteert als in een zachtaardige regenplas

je houdt jezelf in de hand

je ziet jezelf glimlachen naar jou

in een tijd waar

kleuren nog niet werden vastgelegd

maar je voelt de warmte bonken

en je wangen worden roder

het verleden bloost onstuimig en fris

in je doorgroefde versteende hand