Schetsboek:

 

oude dromen worden soms opgevist

als zongele karpers die knetteren in een fuik

de draagbaar met gebroken hemellichamen

wordt als een vijfsterren menu rondgetorend

paarse rook ontsnapt uit hun slapende lippen

de regen brandt in hun witte gezicht

ik lach kwetsend naar hen

maar zij bijten niet langer terug

ze liggen gevouwen in vergeten schoonheid

als een doodgeboren kind dat met de mond al open

smacht naar de tepel