Zuiderkruismonden:

schud je Panamakont

swingend langs ruisende amazonestromen

kalendermeisjes vallen als bladeren uit de bomen

het wippende zadel waaronder bijen doodbarsten

 het verfilmde kind opent zijn lenzen

bleker dan de lippen van een kaketoe

de ochtend geeuwt in de sirengen

het duurt wat voor je je wimpers opricht

op het geroffel van een rollende hand over het getatoeerde land

ik behoef geen ticket de deur strekt zich uit

van de jaguarmond tot de engelvuisten

die krampachtig de pirana's van je voeten boksen

Ik scherp het snijden

Het ongepelde einde

De rits in het gazon

Het gat in de regen waar de zon door stroomt

Het woord dat als een vers gebreid truitje

Omheen een stuk fruit wordt gesjouwd

De honger in het weeshuis, de krant die rust onder je huid

Het gezicht van kraantjeswater dat intensief de badkamertegels kust

Je liefde die, op me inspreekt

Het verhaal dat ik graag wil geloven

Mijn ziel die zich tot horen beperkt

Het waarnemen van een lach

Die niet ophoudt

De ogen naar binnen gekeerd

Valse vragen met juiste antwoorden

Die mij beschermen

Het kind in de kast

De trombone, het vrolijk lied

Het raam waardoor het licht altijd schijnt