( ontbijttafelgedichtje Mariakerke Gent)

Ik droomde van het zonlicht
dat feller was dan overdag
Ik droomde van de dood
die erotischer was dan haar glimlach
Ik droomde van muziek
van een virtuositeit waar geen instrument voor bestaat
Ik droomde van de eenzaamheid
van een wereld waar ikzelf de andere was
Ik droomde van een kosmische grap
die je aan geen levend  mens kunt vertellen
Ik droomde van een gezicht
dat mij niet toehoorde
Ik droomde van het woord
dat vuur vatte in mijn mond
en zich aan de wereld openbaarde
in absolute stilte .

Ik droomde dat ik ontsnapte doorheen mijn oor
in de absolute leegte van het woord.
Ik droomde van een klank
die niemand ooit gehoord had

Ik droomde van de ziel
die zich wentelde in het zingende licht
dat feller dan overdag was

Ik droomde van de ziel
die haar dode lichaam deed haar herleven
roodgloeiend als een erotische glimlach

Ik droomde van de ziel
die weerklonk als muziek
met een virtuositeit waarvoor geen instrument bestaat

Ik droomde van de ziel
die in haar eenzaamheid
een wereld werd vol anderen

Ik droomde van de ziel
een kosmische grap
die je niet langer aan mensen kunt vertellen

Ik droomde van de ziel
ik zag  mijn gezicht
dat niemand herkende

Ik droomde van de ziel
die vuur vatte in de vorm van een woord
zich aan de wereld openbaarde...

in absolute stilte.

Ik droomde dat mijn ziel ontsnapte
en zichtbaar werd
een klank die nog nooit iemand gehoord had.