Je bindt een meteoor vast aan je ruggegraat
Sulferzanden gloeien in je haar
Synthetische polen ontwaken
Ze stralen gefluister
Katapulteren tongen naar de Aztekenkoning
Een lijm van quaranten die nieuwe dimensies
In de schittering draagt
Een lied als een krans van geluiden
De einder drukt haar smeltend koper tegen het lijf van de
zon
Zoals een filter die zich rond een cycloon windt
Verzameld de ziel alles wat ze nodig heeft .
No comments:
Post a Comment